Heliconia Island

Eergisteren hebben we Tortuquero per motorboot verlaten. Een prachtige tocht door de jungle. Van de boot zijn we op een bus overgestapt naar El Ceibo (ongeveer 1,5 uur rijden). We reden door een licht glooiend, kleinschalig landschap met kleine weilanden, met hier en daar een boom, een bosje en een beek. Toen er een Luiaard aan een elekrticiteitspaal langs de weg hing, stopte de bus even voor een fotoshoot. Het kleinschalig landschap, het licht glooiende karakter ervan, de beekjes, de houtwalletjes en de kleinschalige landbouw deden me een beetje aan het gebied van de Drentsche Aa denken. Hoewel er koeien werden gehouden en mais werd verbouwd, was de kleinschalige landbouw hier voornamelijk gericht op de teelt van mango's, papaya's, casave, ananassen en bananen. Af en toe werd het kleinschalige karakter doorbroken door grote ananas- en bananenplantages. Vooral sommige bananenplantages zijn erg groot. De export van bananen is voor de economie van groot belang. Ecologen zijn er minder gelukkig mee. Je kunt ook heel duidelijk zien, dat de plantages het landschap letterlijk overhoop haalt, maar je ziet ook dat er veel mensen op de plantages werkzaam zijn. In dit gebied is het in elk heval zonder enige twijfel de belangrijkste werkgever. Onderweg kwamen we onder anderen een plantage van Chiquita tegen. In El Ceibo kregen we onze auto. Het is een 4wheel-drive, die schijnen we hier nodig te hebben. Met onze eigen auto zijn we naar Heliconia Island (ons volgende verblijf) gereden (ongeveer 35 km rijden). Heliconia Island ligt op ongeveer 10 km van Sarapiqui, een wat grotere stad in deze regio. Heliconia Island is ongeveer 2,2 hectare groot en bevindt zich tussen twee rivieren. Het eiland is bereikbaar via een loopbrug en is enkele jaren geleden gekocht door Henk en Carolien uit Nederland. Zij hebben op het eiland een kleinschalig vakantieverblijf met een bijzondere tuin gerealiseerd. Ze zijn min of meer een beetje bekend geworden door het televisieprogramma 'ik vertrek'. Zij zijn nadat zij hier op brute en gewelddadige wijze op hun eiland zijn overvallen, weer naar Nederland vertrokken, maar hebben hier een bijzondere mooi verblijf achtergelaten, die nu door andere mensen wordt gerund. Toen we hier aankwamen zagen we meteen twee Luiaarden. Toen ik onder de boom, waar de Luiaarden in zaten, stond te praten, dacht ik wat regendruppels te voelen, maar het was de urine van één van de Luiaarden. Naast Luiaarden zijn op dit eiland vooral veel mooi gekleurde vogels te zien. Voor de ontbijtruimte bevindt zich een voederplankje, waar je de meest mooie vogeltjes en ook eekhoorntjes kunt spotten. Gisteren zijn we naar Tirimbina biological reserve geweest. Dit is een educatief park, waar de locale bevolking en schoolkinderen kennis kunnen op doen over het regenwoud en de bescherming ervan. Het is tevens een park waar biologen en andere wetenschappers onderzoek doen naar het regenwoud. Op het park worden ook ronfleidingen georganiseerd door professionals en studenten. Wij hebben deelgenomen aan een chocolatetour. Het leek Roos heel leuk om hieraan deel te nemen, omdat ze ook zelf chocola mocht maken. En het was ook heel erg leuk. We hebben op een traditionele manier chocola gemaakt, zoals de maya's uit Brazilië dit voor het eerst, 850 jaar v.chr., deden. We hebben het hele proces vanaf de boom tot aan de chocola zelf doorlopen. We deden dit met twee privegidsen in de jungle; we waren de enige die zich voor de tour hadden opgegeven. Om in de jungle te komen moesten we via een hangende brug over de rivier lopen. Dit was een hele leuke belevenis. Vooral voor Roos. The biological reserve is afhankelijk van sponsors en giften. Alle inkomsten komen direct ten goede aan onderwijs over en onderzoek naar het regenwoud. Mooie en erg nuttige instelling, vooral omdat de organisatie zich met namer richt op de locale kinderen.